Najważniejsze Wydarzenia w Kyokushinkai
1953 – Otwarte polowe Dojo w Meijiro (Tokio). Prowadzone było przez Shihandai Kenji Mizushima.
1954 – Powieszony zostaje szyld Oyama-Dojo. Zajęcia prowadzili Kenji Mizushima oraz Eiji Yasuda.
1956 – Od Okinawy zaczyna się podróż Oyamy po południowo-wschodniej Azji, której celem jest zapoznanie się z różnymi stylami walki. Założenie nowego Dojo w okolicy Uniwersytety Rikkyo. Staje się ono zalążkiem Kyokushinkai i karate opartego na następujących zasadach: po 1000 dni początkujący, po 10000 dni – pierwszy wgląd w tajniki.
1957 – Podróże do Europy i USA. Walka Oyamy z bykiem w Meksyku zakończona 6-miesięczną hospitalizacją na skutek kontuzji. Nowi instruktorzy w Japonii.
1958 – Ukazuje się książka „What is Karate?” („Co to jest karate ?”). Dotyczy japońskiego karate i staje się bestsellerem. Oyama wyjeżdża na Hokkaido, aby walczyć z niedźwiedziem. Walka kończy się niepowodzeniem. Zostaje otwarta pierwsza filia zagraniczna na Hawajach. FBI w Waszyngtonie zaprasza Oyamę, jako instruktora. Podobne zaproszenie napływa ze strony Akademii Wojskowej w West Point.
1959 – Pierwszy turniej na Hawajach z udziałem Oyamy, jako sędziego głównego i wykonawcy pokazów. Pierwsza szkoła letnia w Ichinomige. Podróż Oyamy do USA i Europy.
1960 – Drugi turniej na Hawajach. Na świecie istnieją już 73 filie w 16 krajach.
1961 – Otwarcie Dojo w San Francisco i w Los Angeles. Pierwszy otwarty turniej północnoamerykański w Nowym Jorku. Oyama był sędzią głównym.
1962 – Ponowna podróż Oyamy do Europy i USA w celu popularyzacji karate poprzez pokazy. Promocja 20 osób na Shodan. W japońskim Dojo pojawiają się ludzie z zagranicy.
1963 – Podróż do Ameryki, Europy i Afryki Południowej. Początek budowy Honbu Kyokushinkai w Tokio.
1964 – Muai Thai (kick-boxing) rzuca japońskiemu karate wyzwanie, które zostaje odrzucone. Następnie Dojo Oyamy wysyła Tadashi Nakamurę i dwóch innych zawodników do Bangkoku. Walczą oni z przedstawicielami Thai-boksu wygrywając dwie z trzech walk. E. Sato, były premier Japonii (laureat Nagrody Nobla) zostaje prezydentem Kyokushinkai (Kaicho), a Masutatsu Oyama – dyrektorem (Kancho). Oficjalne otwarcie Honbu w Tokio i założenie Międzynarodowej Organizacji Karate.
1965 – Pierwsza zimowa szkoła na Górze Mitsumine. Wydanie książki „This is Karate” („Oto karate”), która staje się biblią Kyokushinkai. Do jej przygotowania napisano 3000 stron maszynopisu i wykonano 20000 zdjęć.
1966 – Kenji Kurosaki wyjeżdża uczyć karate w Europie. Japońskie wydanie „Dynamic Karate” („Dynamika Karate”) i założenie magazynu „Modern Karate” („Współczesne karate”). Zostaje założona organizacja amerykańska. Sean Connery, odtwórca głównej roli w filmie „James Bond – agent 007” przyjeżdża do Japonii i pobiera lekcja karate.
1967 – Ukazuje się książka „Vital karate” („Istota karate”).
1968 – Podróż Oyamy do Usa, Anglii, Europy i na Hawaje. Założenie organizacji europejskiej i środkowo-wschodniej. Kancho udziela lekcji królowi Jordanii.
1969 – Wydanie książek „Boys Karate” („Karate dla chłopców”), „Karate for the milions” („Karate dla milionów”)i „Young men� Karate self-defens” („Karate jako samoobrona dla młodych męźczyzn”). Założenie organizacji południowoafrykańskiej i południowo-wschodniej Azji. Pierwszy otwarty turniej wszech styli w tokijskiej hali sportowej. Trzy pierwsze miejsca zajęli przedstawiciele Kyokushin: 1. Terutomo Yamazaki, 2. Yoshji Soeno, 3. Kazuyuki Hasagawa.
1970 – Ukazuje się „Advanced Karate” („Karate zaawansowane”). Drugi otwarty turniej w Japonii składający się tameshiwari i kumite. Ponownie zwyciężają przedstawiciele Kyokushin: 1. Kazuyuki Hasagawa, 2. Terutomo Yamazaki, 3. Yoshji Soeno.
1971 – Wydanie „For people who start Karate” („Dla osób zaczynających naukę karate”). Burmistrz Nowego Jorku bierze udział w otwarciu na Manhattanie Głównego Dojo. Trzeci otwarty turniej w Japonii. Zwyciężają reprezentanci Kyokushin: 1. Katasuki Sato, 2. Yasuhiko Oyama, 3. Daigo Osihi.
1972 – Ukazuje się „Fighting Spirit” („Duch walki”). Spotkanie króla i królowej Hiszpanii z Masutatsu Oyamą. Czwarty otwarty turniej w Japonii. Triumf Kyokushin: 1. Miyuki Miura, 2. Howard Collins, 3. Tashikazu Sato. Zostaje wydana autobiografia Masutatsu Oyamy „Karate-Baka Ichidai”, która zostaje przerobiona na film pt. „Kenka Karate”.
1973 – Wydanie książki „My karate life” („Moje życie z karate”). Piąty otwarty turniej w Japonii: 1. Hatsuo Royama, 2. Teruntomo Yamazaki, 3. Tashikazu Sato.
1974 – Kancho otrzymuje IX dan. Szósty otwarty turniej w Japonii: 1. Katasuki Sato, 2. Takashi Azuma, 3. Hatsuo Royama. Księżna i książe Iranu spotykają się z Masutatsu Oyamą. Książe otrzymuje honorowo II dan. Loek Hollander (prezydent Europejskiej Organizacji Kyokushin) przybywa do Polski. I Mistrzostwa Polski w Kyokushin.
1975 – I Światowy Otwarty Turniej w Tokio z udziałem 128 zawodników z 36 krajów ( w tym 5-osobowa ekipa z Polski). 1. Katasuki Sato, 2. Hatsuo Royama, 3. J. Ninomiya (wszyscy Japonia). Wyjazd 4 Polaków na obóz letni do Papedal w Holandii.
1976 – Wydanie „Karate all round the world” („Karate na całym świecie”). Ukazuje się film dokumentalny o I Światowym Otwartym Turnieju pt. „Strongest Karate” („Najmocnijsze karate”). Wydanie „The Way of Kyokushin” („Droga Kyokushin”). W japonii odbywa się ósmy z kolei turniej karate: 1. T. Sato, 2. J. Ninomiya, 3. T. Azuma. W Krakowie odbywa się I Międzynarodowy Turniej Karate o Puchar Wawelskiego Smoka. Po raz pierwszy pięciu Polaków zdaje egzamin na Shodan, a jeden na Nidan.
1977 – Pierwszy otwarty turniej w Australii z udziałem Kancho. Pierwszy turniej Hawaje-Japonia. Japończycy wygrywają 6 walk, a 2 remisują. Kategoria Średnia: 1. L.Cabrin (Holandia), 2. L. Paine (Anglia), 3. L. Costa (Walia); Kategoria Ciężka: H. Collins (Walia), 2. J. Whybrow (Anglia), 3. S. Cappler (Francja).
1979 – Szkoła Zimowa na Górze Mitsumine. Turnieje eliminacyjne na całym świecie dla wyłonienia ekip na II Światowy Turniej w 1980. Podróż Kancho do USA. W Ambasadzie ZSRR w Japonii Masutatsu Oyama daje pokaz sztuki karate.
1980 – II Światowy Otwarty Turniej w Tokio (startuje w nim Polak J. Poznański).
1981 – XIII Otwarty Turniej w Japonii.
1982 – II Mistrzostwa Europy w Londynie:
Kategoria lekka:
1 L. Payne (Anglia)
2. H. Bleith (Szwecja)
3. A. Payne (Anglia)
Kategoria średnia:
1. C. Marxer (Liechtenstein)
2. J. Fernandez (Hiszpania)
3. H. Foster (Hiszpania)
Kategoria półciężka:
1. F. Jensen (Dania)
2. N. Da Costa (Anglia)
3. J.P. Louiset (Francja)
Kategoria ciężka:
1. J. Baker (Walia)
2. H. Hernandez (Hiszpania)
3. M. Thompson (Anglia).
Polacy nie biorą udziału. IV Międzynarodowy Turniej o Puchar Wawelskiego Smoka. Ekipa polska zajmuje I miejsce.
1983 – I Ibus Oyama Cup.
1984 – III Światowy Turniej w Tokio, Polacy nie biorą udziału.
1985 – III Mistrzostwa Europy w Barcelonie:
Kategoria lekka: 1. M. Drożdżowski (Polska), 2. F. Peterson (Dania), 3. T. Caba (Węgry); Kategoria średnia: 1. N. Da Costa (Anglia), 2. S. Gwiżdż (Polska), 3. J. Luna (Hiszpania); Kategoria ciężka: 1. A. Hugh (Szwajcaria), 2. K. Rex (Dania), 3. L. Jensen (Dania). Na zaproszenie Kancho Oyamy do Japonii udaje się Andrzej Drewniak. 17. Otwarty Turniej w Japonii. A. Drewniak uczestniczy w pokazie karate.
1986 – XVIII Otwarty Turniej Karate w Japonii. Międzynarodowy Turniej w Katowicach z udziałem 9 ekip zagranicznych.
1987 – XIV Mistrzostwa Polski w Łodzi. IV Mistrzostwa Europy w Katowicach:
Kategoria lekka: 1. W. Rój (Polska), 2. J. Borza (Węgry), 3. Maciek Mierzejewski ( Polska ) zdobywa również tytuł Mistrza Europy w teście temashi – wari H. Skog (Norwegia); Kategoria średnia: 1. P. Smit (Holandia), 2. N. Da Costa (Anglia), 3. S. Gwiżdż (Polska); Kategoria cieżka: 1. M. Wedel (Holandia). 2. M. Thompson (Anglia), 3. Gabor Peko (Wegry). IV Światowy Turniej w Tokio. Startowało 207 mistrzów z 77 krajów ( w tym 4-osobowa ekipa polska): 1. M. Akiyoshi (Japonia), 2. A. Hugh (Szwajcaria), 3. Masuda Akira (Japonia).
1988 – Puchar Europy �yama Cup�w Budapeszcie:
Kategoria lekka: 1. A. Pleszew (Bułgaria), 2. M. Jarwas (Kuwejt), 3. S. Legocki (Polska); Kategoria średnia: 1. A. Asenow (Bułgaria), 2. J. Szeman (Węgry), 3. L. Vincze (Węgry); Kategoria ciężka: 1. G. Peko (Węgry), 2. W Rutkowski (Polska), 3. T. Kucharzewski (Polska).
1989 – V Mistrzostwa Europy w Budapeszcie, na których gościł Masutatsu Oyama.
1990 – Międzynarodowy Turniej Kyokushin Karate w Berlinie Zachodnim z udziałem 55 zawodników z 7 państw: Kategoria lekka: 1. M. Deflorino (Szwajcaria), 2. D. Msefun (RFN), 3. L. Zgrzebniak (Polska); Kategoria średnia: 1. S. Stettler (Szwjacaria), 2. M. Zuziak (Polska), 3. L. Dudek (RFN); Kategoria ciężka: 1. E. Heskes (Holandia), 2. P. Hubschmied (Szwajcaria), 3. W. Klimientiew (ZSRR).
1991 – Międzynarodowe mistrzostwa Wielkiej Brytanii w Londynie. VI Mistrzostwa Europy w Hiszpanii z udziałem 21 reprezentacji narodowych:
Kategoria lekka: 1. J.M. Gomez (Hiszpania), 2. J. Morys (Polska), 3. M. Deflorin (Szwajcaria); Kategoria średnia: 1. G. Georgiew (Bułgaria), 2. G. Karamazin (Węgry), 3. R. De Vit (Holandia); Kategoria ciężka: 1. M. Thompson (Anglia), 2. A. Hugh (Szwajcaria), 3. C. Daly (Irlandia); Kategoria kata: 1. J. Watkins (Wielka Brytania), 2. A. Racz (Węgry), 3. T. Baker (Wielka Brytania).
V Światowy Otwarty Turniej w Tokio z udziałem 250 zawodników ze 112 krajów (udział 4-osobowej ekipy polskiej): 1. K. Midori (Japonia), 2. A. Masuda (Japonia), 3. J. Riviere (Kanada).
1993 – VII Mistrzostwa Europy w Bułgarii:
Kategoria lekka: 1. A. Bencze (Węgry), 2. W. Mellart (Holandia), 3. E. Constancia (Holandia); Kategoria średnia: 1. H. Mars (Holandia), 2. R. Van Boxee (Holandia), 3. G. Monlin (Szwecja); Kategoria ciężka: 1. J. Vepsalainen (Szwecja), 2. I. Timofiejew (Rosja), 3. R. Szlązak (Polska); Kategoria kata: 1. K. Nemeth (Węgry), 2. A. Racz (Węgry), 3. A. Agar (Hiszpania).
XX jubileuszowe Mistrzostwa Polski. Puchar Europy w Kyokushin Karate w Katowicach z udziałem Kancho Oyamy. W wadze lekkiej P. Szeligowski zdobywa brązowy medal, w średniej – złoto T. Najduch. Srebro E. Dadzibug, ciężkiej – R. Szlązak brąz.
1994 – Na Mistrzostwach Europy w Lille, R. Szlązak zdobywa w kategorii ciężkiej srebrny medal.
1995 – Na Mistrzostwach Europy w Bukareszcie (Rumunia) E. Dadzibug zdobywa srebrny medal w kategorii średniej. Na Mistrzostwa Świata w Tokio E. Dadzibug plasuje się na dziewiątej pozycji wśród dwustu najlepszych karateków globu.
1996 – Na Mistrzostwach Europy w Volos (Grecja) – wyniki
Kobiety: (kumite kat. do 64 kg): 1. Ewa Pawlikowska (Polska), 2. A. Lehr (Węgry), E. Jakobsen (Norwegia), 4. L. Mungra (Holandia); (kumite kat. pow. 64 kg): 1. G. Vid (Węgry), 2. Adrianna Bieńkowska (Polska), 3. T. Fiodorowa (Rosja), 4. M. Huemmer (Niemcy); (clicker do 64 kg): 1. S. Braka (Grecja), 2. M. Hansen (Dania), 3. T. Janson (Wielka Brytania), 4. L. Enescavy (Francja), (clicker pow. 64 kg): 1. L. Marvin (Wielka Brytania), 2. A. Csabi (Węgry), 3. A. Markelic (Wielka Brytania), 4. V. Erdelyi (Dania).
Mężczyźni: (kumite kat. do 70 kg): 1. Piotr Sawicki (Polska), 2. Leszek Zgrzebniak (Polska), 3. P. Selizakov (Bułgaria), 4. V. Parszukov (Rosja); (kumite kat. do 80 kg): 1. Eugeniusz Dadzibug (Polska), 2. F. Perez (Hiszpania), 3. Paweł Mańdok (Polska), 4. V. Vakovenko (Ukraina); (kumite kat. pow. 80 kg): 1. Tomasz Najduch (Polska), 2. O. Egilarne (Norwegia), 3. G. Georgiev (Bułgaria), 4. I. Petrovsky (Węgry).
Kata mężczyzn: 1. F. Pereze (Hiszpania), 2. S. Brazovai (Węgry), 3. Remigiusz Karpiński (Polska), 4. K. Diyar (Wielka Brytania).
Puchar dla najlepszego technika – Piotr Sawicki.
1997 – XI Mistrzostwa Europy w Gdańsk – wyniki:
Mężczyźni: (kat. do 70 kg): 1. Piotr Sawicki (Polska), 2. Leszek Zgrzebniak (Polska), 3. I. Stancu (Rumunia), 4. L. Gogonel (Rumunia); (kat. do 80 kg): 1. V. Zadorozhniji (Ukraina), 2. T. Florescu (Rumunia), 3. J. Bergnet (Norwegia), 4. I. Nichalache (Rumunia); (kat. do 90 kg): 1. Marek Kosowski (Polska), 2. C. Mateo (Hiszpania), 3. E.A. Qland (Norwegia), 4. L. Speridon (Rumunia); (kat. pow. 90kg): 1. A. Lapko (Ukraina), 2. Rafał Czerniakowski (Polska), 3. Aleksander Bielecki (Polska), 4. I. Gorgoiu (Rumunia).
Kobiety: (kat. do 65 kg): 1. E. Jakobsen (Norwegia), 2. Ewa Pawlikowska (Polska), 3. B. Csabi (Węgry), 4. I. Elosegui (Hiszpania); (kat. pow. 65 kg): 1. G. Vid (Węgry), 2. M. Duca (Rumunia), 3. E. Johansen (Norwegia), 4. Ewa Stachera (Polska).
W punktacji drużynowej zwyciężyła Polska przed Ukrainą i Rumunią.
1998 – Puchar Europy w Bergen (Norwegia) – wyniki:
Mężczyźni: (kat. do 70 kg): 1. Leszek Zgrzebniak (Polska), 2. M. Biscos (Belgia), 3. A. Annet (Belgia), 4. Michał Wizor (Polska);
(kat. do 80 kg): 1. Sylwester Sypień (Polska), 2. R. Mansfeld (Holandia), 3. J. Bergnet (Norwegia), 4. K. Indrebo (Niemcy);
(kat. do 90 kg): 1. E. Okland (Norwegia), 2. Mateusz Wójcik (Polska), 3. G. Svigum (Szwecja), 4. D. Letvertinskas (Litwa);
(kat. pow. 90kg): 1. A. Lapko (Ukraina), 2. Paweł Mańdok (Polska), 3. J. Jakobsen (Norwegia), 4. G. Hansen (Dania). Kobiety: (kat. do 65 kg): 1. E. Jakobsen (Norwegia), 2. Ewa Pawlikowska (Polska), 3. S. Rosland (Norwegia), 4. Agata Pastuszko (Polska);
(kat. pow. 65 kg): 1. G. Winge (Norwegia), 2. Ewa Stachera (Polska), 3. Adrianna Bieńkowska (Polska), 4. N. Balovovea (Dania). Drużynowy Puchar Świata w Paryżu – Polacy głównym filarem trzech reprezentacji Europy, Rewelacyjny występ naszych zawodników:
Europa A:
Do 70 kg: Piotr Sawicki (Polska)
Do 80 kg: Laurent Philouze (Francja)
Do 90 kg: Marek Kosowski (Polska)
Pow. 90 kg: Aleksander Lapko (Ukraina)
Otwarta: Sigi Elson (Holandia)
Europa B: Do 70 kg: Leszek Zgrzebniak (Polska)
Do 80 kg: Richard von Mansfeld (Holandia)
Do 90 kg: Cayetano Mateo (Hispzania)
Pow. 90 kg: Rafał Czerniakowski (Polska)
Otwarta: Alexandre Rodriguez (Francja)
Europa C: Do 70 kg: Antonio Daveigafortes (Francja)
Do 80 kg: Johannes Berget (Norwegia)
Do 90 kg: Paweł Mańdok (Polska)
Pow. 90 kg: Aleksander Bielecki (Polska)
Otwarta: Gerald Sergius (Francja) 06. 06. 1998 r.Mistrzostwa Europy Saragossa Kat. 70 kg. 1. Sawicki Piotr, (Polska )2. Biskos Michael(Belgia), 3 Alinak Achmed(Belgia), 3 Dudas Zoltan(Węgry). Kat. 80 kg. 1. Kostov Emil, 2. Tiberiu Floresku , 3. Sypień Sylwester ( Polska ), 3.Philouze Laurent .